ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ Η ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ.

Μένουμε «ζωντανοί» στην ιστοσελίδα www.parrisianews.gr
και στο blog: parrisia-megalopolis.blogspot.com
Αγαπητοί μας αναγνώστες σας ενημερώνουμε ότι η «Παρρησία» δε θα κυκλοφορεί πλέον από τον επόμενο μήνα σε έντυπη μορφή.
Από εδώ και στο εξής, και μέχρι νεοτέρας, η «Π» θα έχει φωνή μόνο μέσα από την ιστοσελίδα της: www.parrisianews.gr και το blog: parrisia-megalopolis.blogspot.com.
Μέσα στο χωνευτήρι της Οικονομικής Κρίσης και του Μνημονίου, ήταν αναπόφευκτο να μην «αλεθεί» και ο έντυπος επαρχιακός τύπος, μέσα σε αυτόν και η «Π».
Αιτία, που έφερε αδιέξοδο στην απρόσκοπτη πλέον έντυπη κυκλοφορία της «Π», είναι η αριθμ. 11403/01.08.2011 Απόφαση του Υπουργού Επικρατείας, με τίτλο «Ταχυδρομική διακίνηση ημερήσιου και περιοδικού Τύπου....», με την οποία πλέον καταργείται το δικαίωμα υπαγωγής της εφημερίδας μας, στα ειδικά τιμολόγια διακίνησης, μέσω ΕΛΤΑ, τα οποία επέτρεπαν στην «Π» να έχει ανεκτό οικονομικά κόστος διακίνησης των φύλλων της.
Αυτή η εξέλιξη επιβαρύνει επιπλέον το κόστος λειτουργίας της «Π», με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να προχωρήσουμε με αυτές τις συνθήκες.
Έως ότου μπορέσουμε να ανακάμψουμε, θα συνεχίσουμε ηλεκτρονικά, μέσα από την ιστοσελίδα μας.
Αγαπητοί αναγνώστες, σας ευχαριστούμε θερμά, για όλα αυτά τα χρόνια, για την προτίμησή σας (και) στο δικό μας φύλλο.
Ελπίζουμε να ξεπεράσουμε αυτή τη σκόπελο το συντομότερο δυνατόν και να μπορέσουμε πάλι να κυκλοφορήσουμε σε έντυπη μορφή.
Από τη Σύνταξη
----------------------------------------------------------
Μας κόπηκε το ένα χέρι,
αλλά και με το ένα θα γράφουμε...

Με πόνο ψυχής ανακοινώνουμε στο παρόν φύλλο μας ότι κλείνουμε από τον επόμενο μήνα.
Και όταν μιλούμε μέ πόνο ψυχής, το εννοούμε... Γιατί την Παρρησία την αγαπήσαμε σαν παιδί μας. Δεν σκεφτήκαμε να τα «κονομήσουμε» από μια εφημερίδα, άλλωστε θα ήταν ανοησία. Ο μόνος λόγος για τον οποίον αφιερώσαμε νύχτες και μέρες για να βγαίνει τούτο το φύλλο ήταν απλά και μόνον το πάθος μας να δημιουργήσουμε ένα «παράθυρο» μέσα από το οποίο ο καθένας σε αυτόν τον τόπο, εφόσον ήθελε, θα μπορούσε να εκφράσει την άποψή του, για όποιο θέμα τον απασχολούσε και είχε να κάνει πάντα με τον τόπο.
Τα καλέσματά μας ήταν συνεχή. Ποτέ δε ζητήσαμε ανταλλάγματα. Μόνον μια συνδρομή των 20€ ζητήσαμε, για όποιον επιθυμούσε να μας διαβάζει, όχι ότι δε θα μπορούσε να μας διαβάζει και με άλλον τρόπο, άλλωστε και δωρεάν δίναμε την εφημερίδα μας...
Η ανταπόκριση των συνδρομητών ήταν συμπαθητική στην αρχή, άρχισε να «φυλλορροεί» στην πορεία...
Ποτέ δε σταματήσαμε την εκτύπωση των φύλλων μας, συνεχώς τα ίδια βγάζαμε.
Όμως, όσο και να λέμε ότι αντέχουμε, έρχεται κάποια στιγμή που δε μπορούμε να κάνουμε βήμα μπροστά. Ήρθε η απόφαση του Υπουργού Τύπου και μας έριξε τη χαριστική βολή... Δε μπορούμε να αντέξουμε πια, κι ας έλεγαν οι «πονηροί» ότι είχαμε εμείς «άνωθεν» οικονομική υποστήριξη...
Δεν παραγνωρίζουμε ότι μπορεί η παρουσία μας να μην άρεσε σε πολλούς, ίσως και αναγνώστες, που αρχικά μας προτίμησαν.
Είχαμε από την αρχή πεί ότι δημιουργήσαμε αυτό το φύλλο για να γράφουν και άλλοι. Η ανταπόκριση ήταν όμως πενιχρή...  Ίσως αρέσει περισσότερο να μουρμουράμε στα μουλωχτά και να μη θέλουμε να λέμε τα πράγματα με παρρησία...
Δεν παραγνωρίζουμε ότι κι εμείς πολλές φορές δεν τα είπαμε με παρρησία, καλέσαμε όμως όποιος ήθελε να μας την «πεί»... Ούτε αυτό έγινε. Προτίμησαν να μουρμουράνε, παρά να μας τα πουν χύμα, επιλέγοντας blogs, πίσω από την προστασία της ανωνυμίας τους, με άκομψο βέβαια τρόπο...
Η «Παρρησία» επιλέγει το δρόμο της ηλεκτρονικής έκδοσης και μόνον, χάνοντας το «χέρι» της έντυπης έκδοσης...
Δε γνωρίζουμε προς το παρόν εάν αυτή η εξέλιξη μας επηρεάσει αρνητικά σε αυτή την προσπάθεια να διατηρηθούμε...
Θα προσπαθήσουμε όμως, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια.
Σε αυτήν όμως την προσπάθεια καλούμε για άλλη μια φορά τους συμπολίτες μας να εκφραστούν, μέσα από την «Παρρησία»...
Ίσως αυτό το κάλεσμα να έχει μεγαλύτερη αξία τώρα, παρά πριν από πέντε χρόνια που ξεκινήσαμε.
Κι αυτό γιατί οι καιροί που έρχονται είναι πολλοί δύσκολοι. Έχουμε ανάγκη να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοικτά. Να ξεπεράσουμε τα τοπικά και να δούμε και τα υπερτοπικά, γιατί είναι πλέον άτοπο να ασχολούμαστε με τα δικά μας και μόνο... Δεν έχουν ίσως νόημα σε αυτούς τους καιρούς να μιλούμε για τα τοπικά και μόνον, όταν η χώρα ολόκληρη κλυδωνίζεται από γεγονότα, αν όχι πρωτόγνωρα για τους παλαιότερους, σίγουρα άγνωστα για τους νεότερους και οδυνηρά συνάμα...
Η «Παρρησία», χωρίς το οποιοδήποτε οικονομικό βάρος πλέον, και χωρίς την παραμικρή υπόνοια, που εύκολα κάποιοι «πονηροί» άφηναν να εννοηθεί, περί «προστατών», μπορεί να λειτουργεί ελεύθερη, καθώς δεν ελπίζει σε τίποτα και δε φοβάται τίποτα!