«Η σημερινή συγκυρία στην πατρίδα μας, απαιτεί ένα καινούργιο μοντέλο διοίκησης. Απαιτεί να ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις του παρελθόντος , το γραφειοκρατικό κράτος που δημιουργήσαμε. Απαιτεί, όσοι ασχολούνται με τα κοινά να μην είναι επαγγελματίες της καρέκλας, αλλά να μπορούν να δώσουν λύσεις για τις οποίες τους ψήφισε ο πολίτης.
Με αυτό το σκεπτικό πρέπει να υπάρχει θεσμοθετημένη μέγιστη θητεία παντού , ώστε να σταματήσει το φαινόμενο να δηλώνει κάποιος επάγγελμα , δήμαρχος ή περιφερειακός σύμβουλος ή σε οποιαδήποτε άλλη θέση προσφοράς τον έχουν επιλέξει οι πολίτες.
Το χρονικό αυτό διάστημα θεωρώ πως μπορεί να είναι υπό συζήτηση . Προσωπική μου άποψη είναι ότι οι τρείς θητείες είναι αρκετές για να προσφέρουμε, ό,τι ο καθένας μας οραματίζετε. Αυτή θα έπρεπε να είναι και μια πρόταση του Π.Σ., στην πρώτη τροποποίηση του νόμου ,αλλά και στη σημερινή συζήτηση μας.
Επίσης πρέπει να θεσμοθετηθούν τα βασικά κριτήρια της επιλογής και της κατάρτισης των συνδυασμών, τα οποία κατά την γνώμη μου θα πρέπει να είναι πρώτα η προσωπική – επαγγελματική πορεία του κάθε υποψηφίου, διότι δεν είναι δυνατόν να θες να εκπροσωπήσεις τους συμπολίτες σου, την στιγμή, που εσύ δεν έχεις αντιμετωπίσει την βιοποριστική καθημερινότητα και είσαι με πολλαπλό τρόπο εξαρτώμενος. Δεύτερο κριτήριο, το όραμα και οι ιδέες. Βασικά στοιχεία για να μπορέσουμε να βγούμε από το τέλμα που έχει περιέλθει η πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου μας.
Είναι καιρός να προχωρήσουμε με τους «Αρίστους και όχι με τους Αρεστούς».
Το παλιό που ξέραμε σήμερα έχει πεθάνει ,το κράτος «των προσωπικών μικρών συμφερόντων» απέτυχε.
Τα πολιτικά κόμματα που είναι βασικοί παράγοντες της σύγχρονης δημοκρατίας μας, πρέπει να αποβάλλουν τα χαρακτηριστικά του παρελθόντος. Αυτό απαιτούν σήμερα οι πολίτες, για αυτό μιλούν σήμερα στις γειτονιές και στα καφενεία μας, αλλά και αυτό απαιτούν οι σύγχρονες οργανωμένες κοινωνίες.
Το μοντέλο που εισήγαγε ο θεσμός του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», είναι αυτό του σαφούς διαχωρισμού του κεντρικού κράτους από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση. Για να συμβεί όμως αυτό είναι αναγκαίο να δοθούν όλες οι προβλεπόμενες αρμοδιότητες αλλά και τα απαραίτητα εκείνα «εργαλεία» στις περιφέρειες , ώστε να λειτουργήσουν αναπτυξιακά , προς όφελος των πολιτών.
Το σημερινό Π.Δ. με το άρθρο 2 που μιλά για τον σκοπό της ΕΝΠΕ, με το άρθρο 3( για τους πόρους της) , με το άρθρο 4 (όργανα ,συγκρότηση και αριστίδην μέλη πλήθος αντιπεριφερειαρχών), αλλά και με τον αντιδημοκρατικό τρόπο εκλογής των οργάνων της που ευνοεί σαφέστατα την πλειοψηφία κάθε Π.Σ., δημιουργεί μια νέου τύπο «υπερ-περιφέρεια», την σκοπιμότητα της οποίας, κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί.
Αυτό που η σύγχρονη πραγματικότητα απαιτεί , είναι την δημιουργία ενός συντονιστικού οργάνου, ολιγομελούς , χωρίς ιδιαίτερα έξοδα, χωρίς μεγάλους προϋπολογισμούς με την ελάχιστη διοικητική υποδομή που απαιτείται , που σκοπό θα έχει να διευκολύνει την λειτουργία των περιφερειών και θα τις υποβοηθά στην επεξεργασία των νομοθετημάτων. Δεν χρειάζεται σήμερα συνδικαλιστικό όργανο, αφού η κάθε περιφέρεια, μπορεί και πρέπει να διεκδικεί για τους πολίτες της, με βάση τις ιδιαιτερότητες, τις δεξιότητες και την προοπτική ανάπτυξης του κάθε τόπου. Στην κατεύθυνση αυτή, πρέπει να μελετήσουμε το γαλλικό μοντέλο οργάνωσης των 25 περιφερειών.
Σήμερα, δυστυχώς η πλειοψηφία παρά την αρχική τολμηρή εισήγηση , αναδιπλώθηκε και δεν κατάφερε να έρθει σε ρήξη με το παρελθόν. Αυτό περιμέναμε όλοι μας, αυτό ζητά η κοινωνία, ας το κάνουμε έστω και την ύστατη ώρα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.